காலத்தால் முந்தியது காமிக்ஸ் கலையே!

தமிழ் கூறும் நல்லுலகில் 'காமிக்ஸ்' என்றாலே அது சின்னப்பசங்க சமாச்சாரம் என்ற எண்ணம் ஆழ வேருன்றி உள்ளது. இங்கு மட்டுமல்ல உலகெங்கும் அப்படிதான் இருந்திருக்கிறது. காலப்போக்கில் அந்த தவறான எண்ணம் மேலைநாடுகளில் மாறி விட்டிருக்கிறது. இங்கு மட்டும் காமிக்ஸ் வாசிப்பு அங்கீகரிக்கப்படாமலேயே தொடர்கிறது.

உண்மையில் காமிக்ஸ் வடிவில் செய்தி சொல்வது என்பது நமது ஆதி முன்னோர்களிடம் இருந்தே பரிணமித்து வந்திருக்கிறது. குகைச்சுவர்களில் தங்கள் அனுபவத்தில் கண்ட நிகழ்வுகளை குறியீடுகளாக வரைய தொடங்கிய மனிதன் பின்னர் ஒன்றுடன் ஒன்று தொடர்புடைய சித்திரங்களாக வரைய தொடங்கினான். இதுவே காமிக்ஸ் வடிவத்தின் தொடக்கம் என்று கூறலாம்.

ஆதி குறியீடுகள் எழுத்துக்களாக, மொழிகளாக பரிணாமம் அடைந்தபின் சித்திரங்களின் தேவை சற்றே குறைந்தது. மன்னர்களின் காலத்தில் அவர்கள் தங்களது புகழை, கலாச்சாரத்தை, கடவுளர்களின் கதையை காலங்கள் கடந்தும் நிலைக்க செய்ய விரும்பினர். இப்பணிக்கு சித்திரங்களும் சிற்பங்களுமே பெரிதும் பயன்படுத்தப்பட்டன.

நமது கோயில்களில் உள்ள சித்திரங்களும் சிற்பங்களும் எதோ ஒரு கதையை இன்னும் சொல்லிக்கொண்டுதான் இருகின்றன. சித்தன்ன வாசல் ஓவியங்களும் கங்கை கொண்ட சோழபுரம், தாராசுரம், கீழப்பழூர் போன்ற எண்ணற்ற கோயில்களில் உள்ள சிற்பங்களும் நமது முன்னோர்களின் தொடர்பியல் திறனுக்கு சான்று பகிர்கின்றன.

மகாபலிபுரத்தில் உள்ள மகிசாசுர மர்த்தினி அசுரனை வதம் செய்யும் காட்சி, கங்கை கொண்ட சோழபுரத்தில் உள்ள புராணக் காட்சிகளை '3D' காமிக்ஸ்களாக கீழே காணுங்கள்.

'படம் பார்த்து கதை சொல்வது' நமக்கொன்றும் புதிதல்ல. இருப்பினும் 'காமிக்ஸ்' என்பது தமிழக வெகுஜனத்தால் இன்னும் கண்டுகொள்ளவேபடவில்லை. வெகுஜன அங்கீகாரத்திற்காக காமிக்ஸ் பட்ட பாடுகளை காமிக்ஸ் ஆர்வலரும் புகழ்பெற்ற ஓவியருமான மருது அவர்கள் 'காமிக்ஸின் கதை' என்ற தலைப்பில் குமுதம் தீராநதியில் சொல்லியிருக்கிறார். படித்து பார்த்தீர்களானால் காமிக்ஸ் வாசகன் என்று சொல்லிக் கொள்ள நாம் வெட்கப்படத் தேவையில்லை என்பது நன்றாகவே புரியும். ஆம்! காலத்தால் முந்தியது காமிக்ஸ் கலையே!

நன்றி: ஓவியர் மருது, குமுதம் தீராநதி